door: Jan van der Sluis, volnieuws.nl
Leiden – Denken dat ‘de jeugd’ een probleem is, is van alle tijden en zal niet snel veranderen. Wel verandert de aanpak van probleemjeugd. In Leiden organiseerden politie Hollands Midden – inmiddels politieregio Den Haag –, Hogeschool Leiden en het ministerie van Veiligheid en Justitie een conferentie over de aanpak van probleemjongeren: Die jeugd van tegenwoordig; omgaan met probleemjongeren. Dinsdag 5 februari waren daarom rond de tweehonderd conferentiegangers aanwezig in de Hogeschool Leiden.
Vooral een praktische conferentie moest het worden. De plenaire toespraken namen slechts een uur. Daarna volgde direct al de workshops waarin ervaringen werden gedeeld. Ervaringen die afkomstig waren van de aanwezige politiemensen, van gemeente-ambtenaren, van hulpverleners, van studenten. Het gezelschap was divers. En niet zonder bedoeling.
Zoals politiechef Van Essen in zijn verhaal duidelijk maakte: dit is een kwestie van sámen optrekken. Een aanpak waarin verkokerd en vooral repressief wordt opgetreden, is niet de aangewezen weg. Vandaar dat sinds enkele jaren wordt gewerkt met een aanpak die op drie pijlers rust.
Probleemgericht
Dat wil zoveel zeggen als niet alleen aandacht voor de dader, maar ook slachtofferschap zien te voorkomen en omgevingsfactoren – werk en inkomen bijvoorbeeld – verbeteren. Op z’n Hollands: niet dweilen met de kraan open, maar de kraan dicht (proberen te) draaien.
Informatiegestuurd
Er wordt veel informatie verzameld, zowel door politie als door andere partijen. Die moet worden gedeeld en benut. Dat betekent dat er geluisterd moet worden en verteld. Van Essen wees daarbij bijvoorbeeld op het beter (leren) kennen van de leefwereld van jongeren en van bijvoorbeeld social media.
Burgerparticipatie
De derde, en belangrijkste, pijler is die van de betrokkenheid van burgers, van bewoners. Daarmee krijgt de aanpak van probleemjongeren meer oren en ogen, maar wordt ook veel meer gebruik gemaakt van wat de direct betrokkenen ervaren. “Laat de burger ook aanwijzen wie de grootste raddraaiers zijn”.
Die aanpak, gesteund door het ministerie, betoogde de heer Ter Kuile, directeur Justitieel Jeugdbeleid, zet zoden aan de dijk omdat handen ineen worden geslagen. Van de 89 criminele jeugdgroepen die in 2010 werden geïdentificeerd waren er medio 2012 61 aangepakt. Midden 2013, wordt verwacht, zijn álle groepen aangepakt. Dat wil niet zeggen dat het probleem daarmee weg is. Het is een hardnekkig probleem en eist lange adem. Onderzoek in 22 gemeenten levert hoopvolle conclusies op: in 70% van die 22 gemeenten is de overlast afgenomen.
En dat aanpakken werd gedemonstreerd door Stichting Waarheid die op een methodische manier de groep probeert te beïnvloeden. Dat Jonathan Martinez zelf lid was van bendes en is gestraft, neemt daarin een belangrijke plaats in. Hij wéét waarover hij spreekt. En hij weet ook hoe je uit die situatie kunt wegkomen.
Het uitwisselen van informatie en kennis is, naast dat samenwerken, een belangrijk aspect. Het zou makkelijker en vanzelfsprekender moeten zijn dat verschillende regio’s uitwisselen. Ook zou, zoals de voorzitter van het College van Bestuur van de hogeschool Paul van Maanen betoogde, meer onderwijsuitwisseling moeten zijn tussen praktijk en opleidingen. Gesprekken daarover waren al gestart en zouden niet ten onder moeten gaan in de turbulentie van de politie-reorganisatie.
